درکتاب مزامیرداوود(ع)مزمور 37که امروز جزکتب عهدقدیم تورات است خواندم

زیراکه شرایران منقطع خواهند شد اما متوکلان به خداوارث زمین خواهند شدهان بعد ازاندک مدتی شریرنخواهند بوددرمکانش تامل خواهی کرد نخواهد بوداما حکیمان وارث زمین خواهندشد.
و این جمله در ذهن تداعی شدهم اصحاب المهدی فی اخرالزمان
همان مردان وزنان خودساخته ای که وارث همه میراث های زمین خواهند شدوشایستگی این رسالت بزرگ را خواهند داشت.
وآیه
55سوره نورکه وعده خدا حق است را زمزمه کردم
وخدا دراین آیه سه وعده صریح داده است
الذین امنوومنکم وعملو الصالحین
وعده های سه گانه
استخلاف فی الار ض
تمکین دین
تبدیل خوف به امنیت

واین حدیث از امام سجاد
این گروه همان پیروان ما هستندکه خداوندبه وسیله مردی ازخاندان ما این موضوع را تحقق میبخشدواو مهدی این امت است.
درذهن متواترمیشود
اما این باورکه
آیا پس از ظهور قیامت بر پا می شود ؟

اين باور صحيح نيست به دلايل و شواهد زير:
ـ آياتي در قرآن دلالت دارد كه حكومت روي زمين بدست مؤمنين و مستضعفين و صالحين تشكيل و اداره مي‌شود و هدف اصلي از خلقت كه ايجاد عبوديت خالص در سطح كل جامعه است تحقق پيدا مي‌كند و در رأس حكومت حضرت ولي عصر(ع) قرار دارند. و خداوند در آيه 5 سوره قصص مي‌فرمايد: « وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ».
ـ همچنين روايات بسياري درباره تشكيل حكومت عدل الهي جهاني توسط حضرت مهدي(ع) از ائمه اطهار(ع) رسيده است كه همه حكايت از اين دارد كه تاريخ با ظهور حضرت تازه شروع و آغاز مي‌شود نه به پايان برسد، و شايد برخي ظهور را با قيامت خلط كرده باشند.
… قال رسول الله(ص) في حديث عن الله عزوجل يقول في آخره عن المهدي(ع): و لانصرنه بجندي و لامدنه بملائكتي حتي يعلن دعوتي و يجمع الخلق علي توحيدي، ثم لاديمن ملكه و لاداولن الايام بين اوليائي الي يوم القيامة؛ در آخر حديث طولاني پيامبر(ص) فرمودند: خداوند فرموده: امام مهدي(ع) را با لشگريان خود ياريش مي‌كنم و با فرشتگانم به او مدد مي‌رسانم تا آنكه دعوتم را آشكار كند و مردمان را بر توحيد و خداپرستي گرد آورد. سپس ملكش(حكومتش) را تداوم بخشم و روزگار را در اختيار اولياي خود قرار دهد تا روز قيامت فرارسد.
بنابراين با ظهور امام زمان(ع) نه تنها دنيا به پايان نرسيده بلكه شروع حكومت عدل جهاني است كه خداوند وعده آن را به مردم داده است.

مدینه فاضله وحکومت صالحین
جامعه موعود در قرآن
وعده حکومت صالحین
«وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ امَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُواالصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی‏ الاَرْضِ!» (55 / نور)
این آیه وعده جمیلی است که به مومنین، آن‏ها که عمل صالح هم دارند، متوجه است. به آنان وعده می‏دهد که به زودی جامعه صالحی مخصوص به خودشان برایشان درست می‏کند و زمین را در اختیارشان می‏گذارد و دین‏شان را در زمین متمکن می‏سازد و امنیت را جایگزین ترسی که داشتند، می‏کند، امنیتی که دیگر از منافقین و کید آنان و از کفار و جلوگیری‏ هایشان بیمی نداشته باشند، خدای را آزادانه عبادت کننـد و چیـزی را شـریک او قـرار ندهند!
خطاب در این آیه به عموم مسلمین است، که در میان آنان هم منافق هست و هم مومن و مومنین ایشان نیز دو طایفه ‏اند: یکی کسانی که عمل صالح می‏کنند و یکی آنان که عمل صالح ندارند، ولی وعده‏ ای که در آن آمده مخصوص کسانی است که هم ایمان داشته باشند و هم اعمالشان صالح است.
آیه مورد بحث از مردمی خبر می‏دهد که بعد از ارث بردن زمین، اجتماعی صالـح تشکیـل می‏دهند.
بدون شک آیه شریفه درباره بعضی از افراد امت است، نه همه امت و نه اشخاص معینی از امت و این افراد عبارتند از کسانی که مصداق «الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ،» بوده باشند. مجتمع صالح، وارث زمین
مراد از خلیفه شدن آن‏ها در زمین نظیر استخلاف نیاکان و امم گذشته این است که اجتماعی صالح از آنان تشکیل دهد که زمین را ارث ببرند، آن طور که نیاکان و امم گذشته صاحبان قوت و شوکت ارث بردند و این استخلاف قائم به «مجتمع صالح» ایشان است، نه به افراد معینی از ایشان، هم‏چنان‏که در امت‏های قبل از ایشـان قـائم بـه مجتمـع بود.
مراد به تمکین دین مرضی آنان در زمین، این است که دین پسندیده ایشان را پای برجا دارد، به طوری که اختلافشان در اصول و سهل‏انگاری شان در اجرای احکام و عمل به فروع آن، متزلزلش نسازد و همواره اجتماعشان از لکه نفاق پاک باشد.
مراد به تبدیل خوفشان به امنیت این است که امنیت و سلام بر مجتمع آنان سایه بیفکند، به طوری که نه از دشمنان داخلی بر دین و دنیای خود بترسند و نه خارجی و نه از دشمنــی علنــی و نه پنهانی!
مراد به این‏که فرمود: خدای را عبادت می‏کنند و چیزی را شریک او نمی‏گیرند، همان معنایی است که لفظ به طور حقیقت بر آن دلالت کند و آن عبارت است از این‏که اخلاص در عبــادت عمومیت پیــدا کند و بنیان هر کرامتـی غیر از کرامت تقوی منهدم گردد!(1)
1- الـمیـــــزان ج: 29، ص: 217.
جامعه موعود و مهدی موعود
«وَعَدَ اللّهُ الَّذینَ امَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُواالصّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی‏الاَرْضِ!» (55 / نور)
خدای سبحان به کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‏دهند وعده می‏دهد که به زودی جامعه ‏ای بر ایشان تکوین می‏کند که جامعه به تمام معنی صالحی باشد: از لکـه ننـگ کفــر و نفــاق و فســق پــاک باشد، زمیــن را ارث بــرد، در عـقایــد افـراد آن و اعمالشان جز دین حق چیزی حاکم نباشــد، ایمن زندگــی کنند، ترســی از دشمنــی داخلــی یا خارجــی نداشتـه باشنـد، از کید نیرنــگ‏بازان و ظلــم ستمگران و زورگـویــی زورگـویــان؛ آزاد باشنــد!
و این مجتمع طیب و طاهر با صفاتی که از فضیلت و قداست دارد هرگز تاکنون در دنیا منعقد نشده است و دنیا از روزی که پیامبر گرامی اسلام ص مبعوث به رسالت گشته تاکنون چنین جامعه ‏ای را به خود ندیده است، لاجرم اگر مصداقی پیدا کند، در روزگــار مهدی علیه‏ السلام خواهــد بود! چون اخبار متواتــره‏ای که از رسول خـدا ص و ائمه اهل‏بیت علیهم‏السلام در خصوصیات آن جناب وارد شده از انعقاد چنین جامعه‏ ای خبر می‏دهد، البته این در صورتی است که روی سخن را متوجه مجتمع سالم بدانیم، نه تنها حضرت مهدی علیه ‏السلام ! حق مطلب این است که:
ـ اگر واقعا بخواهیم حق معنای آیه را به آن بدهیم، (و همه تعصبات را کنار بگذاریم،) آیه شریفه جز با اجتماعی که به وسیله ظهور مهدی علیه السلام به زودی منعقد می‏شـود، قـابل انطباق با هیچ مجتمعی دیگر نیست!
در روایات اسلامی، عیاشی از علی ‏بن الحسین علیه ‏السلام روایت کرده که وقتی این آیه را تـلاوت مـی‏کـرد، فـرمـود:
« ایشان، به خدا سوگند، شیعیان ما اهل بیتند، که خدا این وعده خود را در حق ایشان به وسیله مردی از ما منجز می‏سازد و او مهدی این امت است و او کسی است که رسول خدا صلی ‏الله ‏علیه ‏و ‏آله درباره ‏اش فرمود:
ـ اگر از دنیا نماند مگر یک روز، خدا آن روز را آن قدر طولانی می‏سازد تا مردی از عترتم قیام کند، که نامش نام من است، زمین را پر از عدل و داد کند، آن‏چنان‏که پر از ظلم و جور شده باشد!»(1)
1- الـمیــــزان ج: 29، ص: 224.
مشخصه یک جامعه صالح
«اَلَّذینَ اِنْ مَکَّنّاهُمْ فِی الاَرْضِ اَقامُوا الصَّلوهَ وَ…!» (41 / حج)
این آیه توصیفی است از مومنین صدر اسلام، عموم مومنین آن روز، بلکه عامه مسلمین تا روز قیامت! خصیصه ‏ای که در آیه ذکر می‏شود، خصیصه هر مسلمانی اسـت، هـر چنـد کـه قـرن‏هـا بعد بـه وجـود آیـد، یـعنی:
ـ «… همان کسانی که اگر در زمین استقرارشان دهیم، نماز به پا کنند و زکات دهند و به معـــروف وادارنــد و از منکـر باز دارنـد و سرانجــام همه کارها با خداست!»
پس طبع هر مسلمان، از آن جهت که مسلمان است، صلاح و سداد است، هر چند احیانا بر خلاف طبعش کاری بر خلاف صلاح انجام دهد!
مراد به تمکین و استقرار آنان در زمین، این است که ایشان را در زمین نیرومند کند، به طوری که هر کاری را که بخواهد بتوانند انجام دهند و هیچ مانعی یا مزاحمی نتوانـد سد راه آنان شود.
در توصیف آنان می‏فرماید: یکی از صفات ایشان این است که اگر در زمین تمکنی پیدا کنند و در اختیار کردن هر قسم زندگی که بخواهند آزادی داده شوند، در میان همه انواع و انحاء زندگی، یک زندگی صالح را انتخاب می‏کنند و جامعه‏ ای صالح به وجود می‏آورند که در آن جامعه نماز به پا داشته شود و زکات داده شود و امر به معروف و نهی از منکر اجرا شود
کدخبر10000259