آیرال خبر،مشارکت فعال زنان، در تکاپوی جامعه مسأله ای است که از دیرباز با موانع و مشکلات فراوانی روبه رو بوده است. به طوری که این موانع در قالبهای مختلف اجتماعی، مذهبی و … جلوه نموده و از زنان، موجودی ثانویی ساخته است و از تکاپوی اجتماع به زاویه و کنج خانه ها محبوس ساخته تا روزگار ما که زنان به خاطر دور ماندن و جدا شدن از فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی، دچار رکود فکری گردیدند؛ چندان که اگر حتی جامعه نیز اجازه دهد، به طور فعال در مسائل اجتماعی نمی توانند شرکت نمایند. البته باید اذعان داشت که قصد نداریم در این مقاله به زن به صورت فردی اصالت ببخشیم. آن طوری که جامعه غربی زن را از چارچوب خانه، به کارخانه و خیابان کشید و به بهانه استقلال و تشخّص، به منجلاب تمایز و انفکاک از خانه کشاند. بلکه اصالت بخشیدن به زن در مقامی که باید باشد و به عنوان یک عضو اصلی از نهاد خانواده. چرا که زن نقش بزرگی در اجتماع دارد و مظهر تحقق بخشیدن به آرمان بشر است و به قول امام(ره) «از دامن زن مرد به معراج می رود».
موانع و مشکلات بر سر راه مشارکت زنان در فعالیتهای جامعه، دارای ابعاد و جنبه های متعددی است. به طوری که بعضی از این موانع در تمامی جوامع و شرایط متفاوت فرهنگی، دارای ساختار مشابهی است و بعضی دیگر با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقلیمی … متفاوت دارای بافتی گوناگون می باشند.
وجود برخی الگوهای رفتاری و کلیشه های فرهنگی نادرست درباره دختران و زنان میان خانواده های ایرانی باعث ایجاد محدودیت در فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنان شده است در حالی که بارها توانمندی های زنان در عرصه های گوناگون ثابت شده است.
الگوهایی که به دنبال محدود ساختن زنان در جامعه ایران اند، نه مستقیم بلکه به شکلی غیر مستقیم و با استفاده از عبارت ها و کنایه های زیبا به دنبال اعمال محدودیت بر زنان ایران اند.
تداخل موجود در نقش های زنان نیز به عامل دیگری برای محدودسازی آنان مبدل گشته است. گاهی مواقع ایفای مسئولیت در قالب نقش هایی با کارکردهای مدیریتی زنان را از حضور در اجتماع بازمی دارد. واین مساله باعث می شود، زن به فکر ادامه تحصیل ، اشتغال، فعالیت فرهنگی و هنری یا غیره نیفتد .
غلبه نگاه مردسالارانه در فرهنگ ایران نیز عامل دیگری بر محدودسازی زنان است. دسترسی به منابع قدرت مهمترین مولفه ای است که فردی را مردسالار یا زن سالار تعریف می کند.
باید همه الگوهای فرهنگی نادرستی که منجر به محدودیت زنان شده است را کنار بگذاریم و بپذیریم که عصر کنونی، عصر شایسته سالاری و فرصت های برابر است. الگوهای فرهنگی باید به سمت ایجاد فرصت های برابر برای همه افراد جامعه حرکت کند. باید این نگرش در جامعه نهادینه شود که انسان بودن مهم است، زن بودن یا مردم بودن اهمیتی نداشته و تنها استعدادها و توانمندی ها هستند که جایگاه و میزان قدرت افراد جامعه را تعیین می کنند.
امیرالمومنین(ع) عدالت را قرار گرفتن هر چیزی در جای خود تعریف می کند.
منظور از عدالت در این نگرش، آن است که انتظار داشته باشیم افراد بتوانند تشخیص دهند چگونه باید در بهترین موقعیت خود قرار بگیرند و این اولویت بندی انسان هاست که تعیین کننده است.
در برخی مواقع نیز باورها و مطالبات برخی زنان خارج از ضوابط جامعه باعث ضایع شدن سایر حقوق زنان و اعمال محدودیت های بیشتر بر آنان می شود. در این مورد می توان به نحوه پوشش اشاره کرد. برخی مطالبه ها برای دست یافتن به نوع پوششی خارج از عرف و دین جامعه ایران، به طور طبیعی باعث در حاشیه قرارگرفتن حقوق اصلی می شود. این گروه ها در واقع به حقوق اصلی زنان نمی پردازند. اصل حقوق زنان در جامعه کسب آگاهی های بیشتر، دست یابی به مهارت، بهره دهی برای جامعه، خروج از قالب افراد مصرف کننده و ورود به نقش تولیدکننده است.
وجود باورهای نادرست و الگوهای رفتاری غلط نسبت به دختران و زنان در جامعه ایران باعث محدودیت این قشر توانمند در جامعه شده است. بدیهی است تا زمانی که نگاه های کلیشه ای به زنان ایران از بین نرفته و آنان نیز خود توانمندی ها، ظرفیت ها و اثرگذاری های خود را باور نکرده اند، محدودیت ها برایشان در جامعه ایران باقی خواهد ماند. اگرچه در سال های گذشته شاهد افزایش حضور زنان در بخش های مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بودیم اما تا رفع کامل محدودیت ها و دستیابی زنان به حقوق اصلی خود، فاصله باقی است.