از سوی دیگر به نظر می‌رسد مجموعه حوادث فصل گذشته که به مداخله نیروهای نظامی و امنیتی برای بازگرداندن آرامش به سکوها منجر شد، تصمیم‌گیران را بر آن داشت تا تجهیزات ویژه‌ای را برای مدیریت فضای فیزیکی به کار ببرند که نصب دوربین‌های مداربسته بیشتر و گیت‌های بازرسی و … از آن جمله‌اند.
اما تاکید چندباره وزیر ورزش و جوانان برای تلاش این وزارتخانه در راستای اخذ مجوزهای لازم حضور بانوان در ورزشگاهها این گمانه‌زنی را ایجاد کرده که ممکن است دلیل تاخیر همین امر باشد.
سعید آذری مدیرعامل صریح‌اللهجه ذوب‌آهن اصفهان در اینستاگرامش نوشت:« لیگ را با حضور بانوان برگزار کنیم آنان نیز حق حضور دارند. نکند عقب افتادن لیگ امسال فشارهای فیفا برای حضور بانوان در استادیومهاست؟ عدم مجهز بودن ورزشگاهها را قبول کنیم یا عدم حضور بانوان را؟ دلیل اصلی عقب افتادن لیگ چانه زنی برای حضور بانوان نیست؟ به هر حال باید اجازه داد بانوان بیایند، حقشان است و ما نیز باید زیر ساختهایش را مهیا کنیم».
کسی به این پرسش‌های کلیدی او به صورت مستقیم پاسخ نداد که آیا «فشارهای فیفا» موثر بوده یا نه؟ و اصولاً ما علاقه نداریم بپذیریم که مقابل «فشار» تصمیم گرفته‌ایم، اما چندی قبل برخی از بانوان ایرانی با فیفا مکاتبه کردند و از شیوه انتخاب «گزینشی» زنان و دختران برای حضور در رویدادهای ورزشی به عنوان تماشاگر شکایت کردند. امری که در مسابقات ولیبال در سال‌های گذشته هم شکایت‌هایی به همراه داشت که دست‌چین کردن عده‌ای از زنان و دختران برای حضور در ورزشگاهها، تظاهر به اعطای یک حق است، نه نشان‌دهنده به رسمیت شناخته‌شدن آن.
روزنامه ایران ورزشی امروز در کنار عکس یک سلطانی‌فر این جمله را از او نقل کرده است:« می‌توانیم با ملاحظات شرعی و اخلاقی خانم را به ورزشگاه راه دهیم». این چندمین باری است که این ورزاتخانه از آمادگی و رغبت خود برای تسهیل ورود زنان در ورزشگاه ها می‌گوید اما مشخص است که اراده تصمیم‌گیری در این مورد جایی غیر از دفتر وزیر قرار دارد.
آنچه از شواهد برمی‌آید این است که این حضور به صورت تدریجی خواهد بود و همانطور که وزیر گفته این اقدام از بازی تیم‌ملی آغاز می‌شود. سلطانی‌فر به ایران‌ورزشی گفت:«امسال تیم ملی در مهرماه و در تهران بازی دارد و بازی خانگی بعدی فروردین برگزار خواهد شد. برای بانوان، ورودی جدا، مکان جدا، خدمات جدا، و انتظامات جدا در استادیوم مشخص می کنیم».
حضور زنان و دختران در ورزشگاهها در چندسال اخیر مورد مناقشه بوده و دخترانی با گریم مردانه خود را به سکوها رسانده‌اند و این ماجرا کمدی تلخی را در رسانه‌ها خلق کرده است. در جامعه‌ای که معیشت، دغدغه اصلی بیشتر مردم است و بسیاری از زنان و دختران در حوزه‌های دیگر مطالبات جدی‌تری دارند این اقدام ممکن است یک تبلیغ نخ‌نمای انتخاباتی تلقی شود اما کسانی که پیگیر حضور در استادیوم ها هستند و آن را «حق» خود می‌دانند کماکان در حال تلاش برای باز کردن این قفل زنگ‌زده هستند.
دیر و دور نیست که زنان و دختران سکوها را فتح کنند و آن وقت با خودمان می‌گوییم آن همه جدال و مقاومت و بازداشت و ممانعت فایده اش چه بود جز ایجاد نارضایتی در میان نیمی از جامعه و ارائه چهره مخدوش و متروکی از ایران؟