راهبردتوانمند سازی حاشیه نشینی درکلانشهرتبریز

حاشیه نشینان جز شهروندان میباشند.
:دوقطبی کردن شهر به حاشیه نشین و مرکز نشین امرپسنیده نیست.
باشناسایی نقاط قوت وضعف کالبدی -اجتماعی-فرهنگی-واقتصادی زیست محیطی میتوان به این امرتوانمدی حاشیه نشین هانایل شد.:از پیامدهای صنعتی شدن و شهرنشینی شتابان، می توان به پدیده حاشیه نشینی و سکونت گاه های غیررسمی اشاره کرد. حاشیه نشینی شهری که شاید همزاد شهر و شهرنشینی باشد، در شرایط امروزین ابعادبزرگ تری یافته و یکی از مسائل مهم کشورها، به ویژه کشورهای کمتر توسعه یافته، محسوب می شود. یکی از مسائل مهمی که حاشیه نشینی برای شهر های بزرگ فراهم آورده است تهدید امنیت انسان ها می باشد. درمحلات حاشیه نشین نرخ جرائم و بزهکاری به علت تراکم بالای جمعیت،فقر، باروری بالا،بی سوادی، تضعیف پیوند های اجتماعی، بالا ارزیابی می شود و باعث تحدید خانواده ها در درون این مناطق و مشکلات امنیتی زیادی برای ساکنان شهر های بزرگ به وجود می آورد.می توان با بهره گیری از فرصت های درون مناطق حاشیه نشین اقداماتی برای ساماندهی این مکان ها انجام داد.این در حالی است که سال ها طول می کشد تا یک حاشیه نشین به شهرنشین واقعی تبدیل شود و در این مدت مشکلاتی برای شهرها به وجود می آید که نمونه بارز آن اختلال در خدمات رسانی شهری است._توزیع عادلانه امکانات، اجرای برنامه ساماندهی سکونت گاههای غیررسمی، کمک به بهبود وضع محیط زندگی با مشارکت اهالی محل نیز برای کاهش پدیده مهاجرت و حاشیه نشینی ضروری است.مهمترین راهکار برای حل مشکلات تغییر در ساختارهای ذهنی و اجتماعی مردم این مناطق است.سختی عبور و مرور، نبود امکانات آموزشی مناسب، عدم امنیت مناسب و کافی، فاضلاب، آب شرب، مسکن ایمن، رواج خشونت، وجود فروشندگان خرد مواد مخدر، نبود امکانات تفریحی و ده ها مشکلات دیگر تنها بخشی از معضل حاشیه نشینی در شهر تبریزاست که با ورود به این مناطق همگی یکباره خود را نشان می دهند اما پرسش این است که چه مساله ای مانع از عزم جدی مسئولان شهر برای حل این مشکلات می شود
ساکنان مناطق حاشیه نشین مصداق بارز ضرب المثل” از اینجا رانده از آنجا مانده” هستند؛ از سویی آرامش، شغل، امنیت و هزینه های پایین زندگی در روستا را به امید آینده بهتری برای خود و فرزندانشان رها می کنند و از سویی دیگر از امکانات بهداشتی، رفاهی و آموزشی مناطق شهری بی بهره می شوند. این افراد غالبا به دلیل نداشتن تحصیلات مناسب و مهارت کافی به مشاغل موقت و کم درآمد روی می آورند و همه این عوامل زمینه ساز بروز و گسترش پدیده حاشیه نشینی می شود.
حل مشکلات حاشیه نشینان وظیفه مسئولان است:در توانمند سازی حاشیه نشینی باید که موانع ذهنی ، اجتماعی و مالی ساکنان سکونت گاه های غیر رسمی را ازطریق آموزش، اشتغالزایی، افزایش توان مالی خانوارها و ایجاد امنیت برطرف سازیم.برای توانمندسازی مناطق حاشیه نشین باید بر روی ویژگی و ظرفیت ها و مداخله های اجتماعی مردم این مناطق کار شود. برای حل وضعیت حاشیه نشین ها ،مسوولان باید به مسایل رفاهی ،درمانی و آموزشی مردم ساکن در مناطق حاشیه نشینی توجه داشته باشند. ارایه خدمات به مناطق حاشیه نشین ضروری است اما این خدمات نباید موجب افزایش تعداد جمعیت حاشیه نشین شود.
عدم انسجام عملکرد دستگاه ها حلقه مفقوده مشکلات حاشیه نشینی است
یکی از راهکارهای کنترل و توانمندسازی حاشیه نشینی واگذاری کارها و امور به خود مردم و ساکنان آن مناطق است که اگر این مهم انجام شود در کنترل و پیشبرد بسیاری از امور در آن مناطق موفق خواهیم بود.در حال حاضر حاشیه نشینان خود را از فرهنگ و شهروندان شهرهای نزدیک محل سکونت خود جدا می دانند و ما باید این نگاه را تغییر دهیم و ضمن اعتماد سازی، فعالیت در آن محلات را با مشارکت مردم آن مناطق انجام دهیم تا فعالیت ها تاثیرگذار باشد.مردم مناطق بحرانی، سکونت گاه های غیر رسمی و بافت های فرسوده نحوه مشارکت و شهرنشینی را فرا نگرفته اند. که بایدبابرگزاری کارگاههای آموزش شهروندی به این هدف نایل شد.:حداقل شاخص های شهرنشینی حق مردم حاشیه نشین است:رسیدگی نکردن به مناطق حاشیه نشین، مسایل عمرانی کلان شهر تبریز را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و باید با اولویت بندی ، مشکلات این بخش ها را رفع کرد. با تمامکمبود اعتبارات اما نمی توان از وضعیت مناطق حاشیه نشین غافل بود زیرا باید حداقل شاخص های شهری در اختیار شهروندان قرار داده شود.:با شناخت مسئله حاشیه نشینی بهتر می توان برای رفع آن اقدام کرد که امیدواریم فرهنگ حق و عدل که برگرفته از آموزه های قرآنی و آرمان های انقلاب اسلامی لازم است در جامعه ماجاری وساری شود.

اجتماعی

95/5/18

کدخبر100789

خبرنگار125

انتهای پیام /