یکی از مسایل مهم زنان شاید در کشور ما این باشد که مهم ترین مسئله زنان چیست؟

سیاست گذاران، برنامه ریزان، مدیران اجرایی، پژوهشگران و محققان مسایل زنان چه چیز یا چیزهایی را می بایست در اولویت و خط اصلی کارهای خود قرار دهند؟

شاید پاسخ به این پرسش راه گشای کلیدی و مهمی برای ما و شما باشد.
در بخشی از مقدمه قانون اساسی، پس از معرفی خانواده به عنوان «واحد بنیادین جامعه و کانون رشد و تعالی انسان» در مورد شخصیت انسانی زن چنین آمده است:

« زن در چنین برداشتی از واحد خانواده، از حالت (شیء بودن) و یا (ابزار کار بودن) در خدمت اشاعه مصرف زدگی و استثمار، خارج شده و ضمن بازیافتن وظیفه خطیر و پر ارج مادری در پرورش انسانهای مکتبی، پیشاهنگ، و خود همرزم مردان در میدان های فعال حیات می باشد و در نتیجه، پذیرای مسئولیتی خطیرتر و در دیدگاه اسلامی برخوردار از ارزش و کرامتی والاتر خواهد بود.
در اصل بیست و یکم قانون اساسی نیز می خوانیم:

دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و امور زیر را انجام دهد:

ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای حقوق مادی و معنوی او …

حال این پرسش مطرح است که آیا سیاست گذاری ها، برنامه ریزی ها، قانون گذاری ها و اقدامات اجرایی مرتبط با زنان در دو سه دهه گذشته به گونه ای بوده است که کرامت و ارزش انسانی آنان را آن گونه که قانون اساسی جمهوری خواسته است، پاس دارد و زمینه های مساعد برای رشد شخصیت شان را فراهم کند یا خیر؟
متأسفانه باید گفت با وجود تلاش های زیادی که در سال های اخیر برای ارتقای شخصیت فردی و جایگاه اجتماعی زنان در نظام جمهوری اسلامی صورت گرفته است، هنوز زنان کشور ما به جایگاه مطلوبی که در خور آنان است دست نیافته اند و هویت انسانی زنان چنان که باید به رسمیت شناخته نشده است.
. در عرصه اجتماعی بسیاری از زنان سرپرست خانوار که حمایت های ناچیز دولت تکافوی مخارج سنگین آنها را نمی دهد، به مشاغل سخت و طاقت فرسا یا مشاغلی که تناسبی با شأن انسانی آنها ندارد، روی آورده اند و هیچ چشم انداز روشنی هم برای اصلاح این وضع وجود ندارد.

. بسیاری از دختران و زنان جوانی که محصول دستگاه های آموزشی و رسانه های تبلیغی نظام جمهوری اسلامی به شمار می آیند، بی هیچ درکی از مقام و منزلت زنانه شان تنها به عرضه جاذبه های جنس
ی خود برای جلب توجه مردان روی آورده اند و چنان غرق در مدها و آرایش های واراداتی شده اند که حتی مجالی هم برای فکر کردن به شخصیت انسانی خود پیدا نمی کنند.
با توجه به آنچه گفته شد به نظر می رسد ضروری ترین رویکرد در همه برنامه ریزی ها، سیاست گذاری ها، قانون گذاری ها و طرح های اجرایی مرتبط با زنان باید توجه به صیانت و پاسداری از هویت انسانی زنان مسلمان کشورمان و تلاش در جهت ارتقای جایگاه و شخصیت آنان در خانواده و اجتماع باشد. به صراحت باید گفت تا زمانی که به این رویکرد توجه نشود جامعه ما در حل بسیاری از آسیب های و ناهنجاری های اجتماعی اجتماعی به توفیق چندانی دست نخواهد یافت.
ضروری ترین رویکرد در همه برنامه ریزی ها، سیاست گذاری ها، قانون گذاری ها و طرح های اجرایی مرتبط با زنان باید توجه به صیانت و پاسداری از هویت انسانی زنان و تلاش در جهت ارتقای جایگاه و شخصیت آنان در خانواده و اجتماع باشد.
کدخبر11010005
انتای پیام/