یادداشت پرینازاسبلی ،تبریز2018چندماه بعد میزبان گردشگران داخلی وخارجی خواهد شد ودراین راستا برهرقشری واجب هست تا به تکلیف خود درقبال این میزبانی عمل کند اما نکته فراموش شده ویا شاید سهل انگاشته شده این که ما شاهدحضور گردشگرانی با انواع معلولیت ها همراه سایرقشرها خواهیم بود ایا به این مهم توجه شده است که معلولین این قشراسیب پذیرچه نیازها یی خواهند داشت ؟ابتدا باید معلول را شناخت وتوانایی وضعف آنها را درجامعه انعکاس داداعضای جامعه معاولین استان باتوجه به توانمندی هایی که دارند باید شناسایی وساماندهی شوند.حقوق و تکلیف او نیز مشخص میشود؛ به عبارتی حقوق و تکلیف را ویژگیهای یک نقش تعیین میکند. لذا حقوق و تکلیف شخص معلول نیز در سایه ویژگیهای نقش او تعریف گردد. در اینجاست که تحقیر و ترحم در مورد معلول بیمعنا میشود و معلولیت محدودیت اگر باشد ولی هرگز توجیه کننده محرومیت نیست.معلولیت یک پدیده بشری است که زندگی انسانها در طول تاریخ ازآن فارغ نبوده است. در واقع معلولیت همزاد زندگی بشر بوده است؛ آنچه که موجب تفاوت یا کاهش و افزایش معلولیت در جوامع گردیده است علل یا زمینههای معلولیت است. مسئله معلولیت در جامعه همانند بسیاری از پدیدههای دیگر بشری میتواند از زوایای گوناگون مورد ارزیابی قرارگیرد، و همینطور جامعه به تناسب شرایط و وضعیت و سطح آگاهی و برخورداری به موضوع معلولیت نگاههای متفاوت دارد. ماباید ازتوانمندی های هنری ورزشی علمی وفرهنگی معلولین استان استفاده کنیم تا جامعه معلولین نیز بتوانند میزبان قشر خود باشد ودرجهت شناساندن تبریز به عنوان شهر اولین ها قدمی با توجه به تکلیف خود بردارند.
ارائه توانایی وخلاقیت افراد دارای معلولیت، برگزاری دورههای آموزشی ضوابط واستانداردهای مناسبسازی،برگزاری جشنوارههای مرتبط با معلولان وامر مناسبسازی، برگزاری نمایشگاه عکس و آفرینشهای هنری افراد دارای معلولیت و تالیف و توزیع کتاب مرجع در امر مناسبسازی محیط شهری از جمله اقدامات مهمی هستند که در این راستا کارآمدی بسیاری دارند.ما برای فرهنگسازی در جامعه نیازمند تغییر نگرش جمعی هستیم و در این زمینه باید بکوشیم تا سطح آگاهی مسئولان و مردم را ارتقاء دهیم و نگرش آنها را نسبتبه افراد دارای معلولیت تغییر دهیم، همچنین ارائه آراه کارهای لازم در زمینه مناسبسازی فضای شهری جهت ترددگردشگران دارای معلولیت امری ضروری به نظرمیرسد
اما درارتباط با معلولین چند پرسش به ذهن میرسدکه ایامعلولین ما به خودشکوفایی رسیده اند تا به تکلیف خود درجامعه همانند سایرشهروندان عمل کنند موانع تعالی و موفقیت معلولین چیست؟
موانع فرهنگی و اجتماعی دو مانع مهم
معلولیت محدودیت نیست، در واقع این شهرهای ما هستند که معلولاند و نمیتوانند فضای شهری را به گونهای سامان دهند که مناسب وضعیت معلولان باشد. فقدان ساماندهی مناسب باعث شده معلولان نتوانند بهخوبی نقش خود را در جامعه ایفا کنند و جامعه نیز از تواناییهای معلولان به بهره بماند. مناسبسازی فضاهای شهری برای معلولاندر بلند مدت وبرای معلولان گردشگر در چشم انداز تبریز2018 بحثی است که تاکنون به آن توجه چندانی نشده است و میتوان گفت تا رسیدن به شرایط مناسب و استاندارد شهر برای معلولان فاصله زیادی وجود دارد.