آیرال خبر،یادداشت مدیر مسوول پری ناز اسبلی ،با آمدن ماه ماتم و عزایِ سید و سالار شهیدان ، اباعبدالله الحسین این سوال پیش می آید که باید برخورد ما نسبت به این ماه چگونه باشد ؟ فقط صرف آه و اشک و ماتم و عزا ، یا نه لازم است خواسته ای از این واقعه داشته باشیم ؟
آیرال خبر،آنچه مسلم است با حلول این ماه ، غم و اندوه جانکاهی به ائمه (ع) دست می داده و پیشینیان و حتی پیامبران (ع) وقتی به عمق این اتفاق واقف می شدند سنگینی این مصیبت و غم را لمس می کردند و به قدری برای آنان جانسوز می نمایاند که همدردی با اهل بیت (ع) را که زمان حضور فیزیکی آنها قرن ها بعد بوده ، آبی بر آتش بر افروخته شده در دل خود می دانستند .
حضرت آدم (ع) هنگام توسل به آن ارواح مقدس شاهد نوعی حس غربت و مظلومیت در پنجمیِ از پنج تن بوده است . حضرت زکریا (ع) از خداوند فرزندی را با سرنوشت شهید و قربانی دین محمد (ص) طلب می کند تا با پیامبر آخر زمان همدلی داشته باشد حضرت موسی (ع) برتری امت آخر زمان را در داشتن عاشورای حسین (ع) می یابد و. پیامبر(ص) و فاطمه (س) رفتار منحصر به فردی نسبت به حسین (ع) داشتند؛ بوسیدن زیر گلوی حسین (ع) توسط پیامبرِ خدا (ص) و محتوای شعرهای فاطمه (س) برای حسین (ع) و یا مدد جستن های امیر المومنین (ع) برای گشایش در کارها و گرفتن حاجات توسط دستان کوچک حسین (ع) و اشاره ای که برادر گرامیشان حسن (ع) به ((لا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ)) دارند و وابستگی که زینب (س) به برادر خود دارد که حتی همسرش عبدالله بن جعفر نسبت به این علاقه سر تعظیم فرود آورده و ترویج مراسم عزاداری و هزینه نمودن برای آن از جانب ائمه (ع) و شور ی که در خلق عالم در این واقعه بر پا می شود و پاداشی که بر احیای عزای حسین (ع) از جانب خدا داده می شود و عزاداری که خدا در زیارت عاشورا بر حسین (ع) نموده همه و همه گویای مصیبتی عظیم است که صاحب عزا پیامبر (ص) و فرزند او امام زمان (عج) هستند .
اگر نگاهی دقیق به این حادثه داشته باشیم تمام کائنات را در غم حسین (ع) سهیم می یابیم این غم ، بر سینه زدن می طلبد و اشک و آه می باید تا کمی عالم تسکین یابد و وجودِ غم در این ماه اجتناب ناپذیر است اگر قرار باشد زمانی را ایام غم و گریه و اشک نامید به حق محرم مسمای آن است .
آنچه روح این واقعه است خواسته هایی است که ورای آن قرار دارد اگر خود حسین (ع) خون خدا شد تبود مگر به خاطر نجات مردم از ضلالت و گمراهی به نشان دادن مسیرِ روشن هدایت و آزادگی و سر فرازی . آنانکه بلندای جایگاه حسین (ع) را یافته اند ظریف ترین و یا بهتر بگویم شریف ترین و مهم ترین خواسته هایشان را از این آستانه طلب نمود ه اند .
هدف و تاکتیک امام حسین (ع) در این حرکت، حرکت آفرین و واقعه ی واقعه ساز افهامی بود تا مردم از جهالت ، ضلالت و گمراهی نجات یابند و تاوان آن ریخته شدن خونی که خون خدا نام نهاده و از دست دادن جان های پاکی که بهترین آگاهان تاریخ شناخته شدند ، قرار گرفت و حرکتِ ایشان در هر مسیر و منزلگاه و ایراد هر گونه خطبه ، سخنرانی و موعظه و در هر توقف و برخورد با افراد متفاوت نمایانگر تفهیم این حقیقت : که باید حرکات و سکنات و کلام سکوت و تقریر ما در مسیر اعتلای کلمه لا اله الا الله قرار گیرد اگر اقدامی یا سکوتی دارید فقط برای روشنی بخشیدن باشد آنجا که دین اسیر دست اشرار شده و نورانیت آن را برای پر کردن چاله های ظلمانی و ترویج بی دینی قرار داده اند آنجا که کلام خدا با هوی و هوس معنا می شود و تعابیر دینی در سطح غریزه وشهوت قرار داده اند و آنجا که تفسیر وحی را بی دینی قلمداد می کنند و هو می کنند و به زلف پریشانش می خندند و جواب خنده اش را با سنگ می دهند آنجا که لاله ها را لگد کوب می کنند آنجا که آیه ها را خاموش می کنند باید جان داد نه که جان داد بلکه تن را فدای جان نمود و جان را نزد جانِ جانان جاویدان کرد
ما در ماه محرم ، ماه غم و آه و اندوه ماموریم عزیز زهرا (ع) را تعزیت گوییم بخشی از شیعگی در سایه ی ابراز غم در غم های اهل بیت (ع) که غم نیست بلکه فرح و سرور است تعبیر می شود آنجا که اشک ها جاری شود شعورها تشنگی را لمس می کنند اگر مایه حیات تزریق نشود اشک ها جز سراب کویر فروغی نخواهند داشت و نهال دل را آبیاری نخواهند کرد . امام (ع) با خون خود مسیر غم را فهم نامیدند و انسان های فهیم ، مقطعی از حیات خود را برای تمام حیات ابدی فدا نمودند آنان سنگینی غم اهل بیت را با دریای خروشان و لا یتناهی فهم حسین عجین نمودند و شدند« فَإِنِّي لا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي »
حال اگر خود را تشنه ی فهم نکرده ایم ، غم را هم نمکی بر زخم حسین ننهیم که تشنگی برلب دریا و اقیانوس زلال و حیات بخش خسران من و شماست اگر غمِ محرم را با فهم مخلوط ننمودیم جز دوری از منظور و مراد و غیر از غصه و اندوه کشنده خروجی دیگری نخواهد داشت .
غمِ شعور دار در کنار فهمِ شور دار صحنه هایی را می آفریند که قلم را یارای نگاشتن نیست و واژه ها را توان بیان کردن ، اشک ها با شناخت امام و فهم مکتب او ، راز محافظت از مشکها را فاش می کنند که هنگام وا نهادن دست و چشم و بدن ، باید دندانِ امید مشک را به خیمه حسین (ع) برساند و جهانیان را از زلال ولایت ، سیراب کند این فهم عباس است که خود را در کنار حسین بسان باغی از یاس و آلاله ها به بصیران عرضه کرد که تا قیامت با چیدن گل از آن ، زندگی نماییم و حیات پیدا کنیم.
محرم هم غم دارد هم فهم ! دروازه فهم را اکسیر غم می گشاید فهم حسین از غم فرزندش مهدی (ع) می کاهد درک محرم و هدف حسینی همتی والا و تلاشی بی وقفه می باید تا عَلَم بر افروخته ی خمینی به سینه ی هاشمی و دستان علوی و نگاه نبوی سپارد.
حضرت آدم (ع) هنگام توسل به آن ارواح مقدس شاهد نوعی حس غربت و مظلومیت در پنجمیِ از پنج تن بوده است . حضرت زکریا (ع) از خداوند فرزندی را با سرنوشتِ شهید و قربانی دین محمد (ص) طلب می کند تا با پیامبر آخر زمان همدلی داشته باشد حضرت موسی (ع) برتری امت آخر زمان را در داشتن عاشورای حسین (ع) می یابد و. پیامبر (ص) و فاطمه (س) رفتار منحصر به فردی نسبت به حسین ع داشتند؛ بوسیدن زیر گلوی حسین ع توسط پیامبرِ خدا ص و محتوای شعرهای فاطمه س برای حسین ع و یا مدد جستن های امیر المومنین ع برای گشایش در کارها و گرفتن حاجات توسط دستان کوچک حسین ع و اشاره ای که برادر گرامیشان حسن ع به ((لا يَوْمَ كَيَوْمِكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ)) دارند و وابستگی که زینب س به برادر خود دارد که حتی همسرش عبدالله بن جعفر نسبت به این علاقه سر تعظیم فرود آورده و ترویج مراسم عزاداری و هزینه نمودن برای آن از جانب ائمه ع و شور ی که در خلق عالم در این واقعه بر پا می شود و پاداشی که بر احیای عزای حسین ع از جانب خدا داده می شود و عزاداری که خدا در زیارت عاشورا بر حسین ع نموده همه و همه گویای مصیبتی عظیم است که صاحب عزا پیامبر ص و فرزند او امام زمان ع هستند .
اگر نگاهی دقیق به این حادثه داشته باشیم تمام کائنات را در غم حسین ع سهیم می یابیم این غم ، بر سینه زدن می طلبد و اشک و آه می باید تا کمی عالم تسکین یابد و وجودِ غم در این ماه اجتناب ناپذیر است اگر قرار باشد زمانی را ایام غم و گریه و اشک نامید به حق محرم مسمای آن است .
آنچه روح این واقعه است خواسته هایی است که ورای آن قرار دارد اگر خود حسین ع خون خدا شد تبود مگر به خاطر نجات مردم از ضلالت و گمراهی به نشان دادن مسیرِ روشن هدایت و آزادگی و سر فرازی . آنانکه بلندای جایگاه حسین ع را یافته اند ظریف ترین و یا بهتر بگویم شریف ترین و مهم ترین خواسته هایشان را از این آستانه طلب نمود ه اند .
هدف و تاکتیک امام حسین ع در این حرکتِ حرکت آفرین و واقعه ی واقعه ساز افهامی بود تا مردم از جهالت ، ضلالت و گمراهی نجات یابند و تاوان آن ریخته شدن خونی که خون خدا نام نهاده و از دست دادن جان های پاکی که بهترین آگاهان تاریخ شناخته شدند ، قرار گرفت و حرکتِ ایشان در هر مسیر و منزلگاه و ایراد هر گونه خطبه ، سخنرانی و موعظه و در هر توقف و برخورد با افراد متفاوت نمایانگر تفهیم این حقیقت : که باید حرکات و سکنات و کلام سکوت و تقریر ما در مسیر اعتلای کلمه لا اله الا الله قرار گیرد اگر اقدامی یا سکوتی دارید فقط برای روشنی بخشیدن باشد آنجا که دین اسیر دست اشرار شده و نورانیت آن را برای پر کردن چاله های ظلمانی و ترویج بی دینی قرار داده اند آنجا که کلام خدا با هوی و هوس معنا می شود و تعابیر دینی در سطح غریزه وشهوت قرار داده اند و آنجا که تفسیر وحی را بی دینی قلمداد می کنند و هو می کنند و به زلف پریشانش می خندند و جواب خنده اش را با سنگ می دهند آنجا که لاله ها را لگد کوب می کنند آنجا که آیه ها را خاموش می کنند باید جان داد نه که جان داد بلکه تن را فدای جان نمود و جان را نزد جانِ جانان جاویدان کرد
ما در ماه محرم ، ماه غم و آه و اندوه ماموریم عزیز زهرا ع را تعزیت گوییم بخشی از شیعگی در سایه ی ابراز غم در غم های اهل بیت ع که غم نیست بلکه فرح و سرور است تعبیر می شود آنجا که اشک ها جاری شود شعورها تشنگی را لمس می کنند اگر مایه حیات تزریق نشود اشک ها جز سراب کویر فروغی نخواهند داشت و نهال دل را آبیاری نخواهند کرد . امام ع با خون خود مسیر غم را فهم نامیدند و انسان های فهیم ، مقطعی از حیات خود را برای تمام حیات ابدی فدا نمودند آنان سنگینی غم اهل بیت را با دریای خروشان و لا یتناهی فهم حسین عجین نمودند و شدند« فَإِنِّي لا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي »
حال اگر خود را تشنه ی فهم نکرده ایم ، غم را هم نمکی بر زخم حسین ننهیم که تشنگی برلب دریا و اقیانوس زلال و حیات بخش خسران من و شماست اگر غمِ محرم را با فهم مخلوط ننمودیم جز دوری از منظور و مراد و غیر از غصه و اندوه کشنده خروجی دیگری نخواهد داشت .
غمِ شعور دار در کنار فهمِ شور دار صحنه هایی را می آفریند که قلم را یارای نگاشتن نیست و واژه ها را توان بیان کردن ، اشک ها با شناخت امام ع و فهم مکتب او ، راز محافظت از مشکها را فاش می کنند که هنگام وا نهادن دست و چشم و بدن ، باید دندانِ امید مشک را به خیمه حسین ع برساند و جهانیان را از زلال ولایت ، سیراب کند این فهم عباس است که خود را در کنار حسین بسان باغی از یاس و آلاله ها به بصیران عرضه کرد که تا قیامت با چیدن گل از آن ، زندگی نماییم و حیات پیدا کنیم
محرم هم غم دارد هم فهم ! دروازه فهم را اکسیر غم می گشاید فهم حسین از غم فرزندش مهدی ع می کاهد درک محرم و هدف حسینی همتی والا و تلاشی بی وقفه می باید تا عَلَم بر افروخته ی خمینی به سینه ی هاشمی و دستان علوی و نگاه نبوی سپارد.
یادداشت 94/8/15
کدخبر110335
پریناز اسبلی
انتهای پیام /