به گزارش آیرال خبر، ورود جدی و مسوولانه کمیسیون فرهنگی شورای شهر تبریز به موضوع” فعالیت ها و عملکرد نهادهای فرهنگی، اجتماعی و ورزشی” شهرداری در ماه های نخست استقرار شورای پنجم و ارایه گزارش جامع این کمیسیون در خصوص برخی ابهامات عملکردی نهادهای متعدد، متنوع و بعضا موازی فرهنگی و اجتماعی این مجموعه، اگرچه در نهایت منتهی به انجام تغییرات مدیریتی در برخی سازمان ها و ادارات متولی نظیر روابط عمومی و سازمان ورزش شهرداری شد، با این وجود توقف بدون دلیل قطار تغییرات در دیگر سازمان ها و بخش های مدیریتی مرتبط با حوزه فرهنگی، همچنان به سوال و مطالبه ای بی پاسخ تبدیل شده است!

قطار تغییرات فکری و مدیریتی در حوزه عملکردها و کارکردهای فرهنگی، اجتماعی مدیریت شهری در حالی همزمان با نزدیک شدن به فصل بودجه ریزی و نیز رویداد مهم تبریز 2018 به عنوان شاخص ترین دستور کار فرهنگی و اجتماعی شهرداری به شکلی غیر مترقبه متوقف گردید که بررسی برنامه ها و اقدامات در دست اجرای دو رکن اصلی فعالیت های فرهنگی و اجتماعی شهرداری یعنی معاونت فرهنگی و اجتماعی به عنوان ستاد و سازمان فرهنگی هنری به عنوان صف اجرایی این برنامه ها نشان می دهد که این دو مجموعه به دلیل رسوب ایده ها و طرح های تکراری از یک سو و خالی بودن اتاق فکر این دو مجموعه از طراحی برنامه ها و طرح های فرهنگی و اجتماعی ناب و جدید در حوزه های مختلف، عملا در حال درجا زدن و تکرار گذشته هستند.

به عبارت بهتر، “عملکرد خطی و تکراری” دو رکن سیاست گذار و مجری برنامه های فرهنگی شهرداری تبریز در حالی به رکود فرهنگی شهر منجر شده است که این رکود زمینه ساز افول و نزول شاخص های فرهنگی و اجتماعی شهر و شهروندان نیز شده و عملا شهروندان و قاطبه فعالان فرهنگی هنری و اجتماعی شهر، راهی به چرخه طراحی، اجرا و تبیین طرح های خلاقانه و نو ندارند.

نگاهی اجمالی به برنامه ها و طرح های اعلامی و در دست اجرای فرهنگی، هنری و اجتماعی شهرداری تبریز نشان می دهد که بیش از 80 درصد برنامه ها و طرح ها، همان برنامه های تکراری و روتین سال های قبل هستند و نشانی از برنامه های خلاقانه و جدید به چشم نمی آید؛ نکته جالب در این میان، کپی کاری و تکرار اکثریت این برنامه های قدیمی و گنجانده شدن آن ها در تقویم فرهنگی و اجتماعی رویداد ” تبریز 2018″ است.

این در حالی است که با توجه به اهمیت جهانی و بین المللی این رویداد، ضرورت طراحی و پیش بینی طرح ها و برنامه های جدید و اثربخش تر برای معرفی و شناساندن هرچه بیشتر تبریز و هویت تارخی و فرهنگی و هنری تبریز به گردشگران بیش از پیش احساس می شد.

از دیگر سو انحصار طرح ها و برنامه های به اصطلاح فرهنگی و هنری شهرداری به چند مجموعه و گروه فرهنگی هنری خاص به عنوان نورچشمی های سازمان فرهنگی هنری شهرداری، بسته شدن دایره فعالیت های فرهنگی برای اغلب هنرمندان و فعالان فرهنگی، رنجش و قهر هنرمندان شاخص و صاحب سبک از نهادهای فرهنگی شهرداری، هدایت و تخصیص نامتوازن اعتبارات و بودجه های فرهنگی و هنری، عدم حمایت متوازن از طرح ها و ایده های خلاقانه و نوآورانه، پذیرش و گزینش سلیقه ای ایده ها و طرح ها و مواردی از این دست، تنها نمونه هایی دم دستی از عملکرد خطی و سلیقه ای مدیریت فرهنگی شهرداری است که زمینه را برای برخی غفلت ها، قصورها و بی توجهی ها به توسعه فرهنگی در شهر تبریز با تولیت این مجموعه فراهم آورده است.

قدر مسلم ریشه وضعیت آشفته مدیریت فرهنگی شهر تبریز که خواسته یا ناخواسته شهرداری تبریز را به تنها متولی و حامی ظاهری این قبیل فعالیت ها تبدیل کرده است را باید در غفلت، سکوت و سکون دیگر متولیان و نهادهای فرهنگی استان و تبریز جست و جو کرد، آنجا که دستگاه های متولی فرهنگ با بهانه هایی همچون فقدان اعتبارات و بودجه های کافی از عمل به تعهدات قانونی خود بازمانده اند تا میدانی فراخ برای یکه تازی خطی و سلیقه ای شهرداری با همان اشل و مدلی که خود تعریف و طراحی کرده اند باشد.

آن چه مشخص است، در چنین وضعیت آشفته ای، شورای اسلامی شهر به عنوان نهاد بالادستی و ناظر بر عملکرد سازمان ها و مناطق تابعه شهرداری و کمیسیون فرهنگی به عنوان ناظر اصلی فعالیت های فرهنگی مدیریت شهری، وظیفه ای سنگین و حساس بر عهده دارند تا با مروری دوباره بر سیاستگذاری ها، روش های مدیریتی، برنامه ریزی و اجرای برنامه های فرهنگی، هنری و اجتماعی شهرداری، دست به اصلاح رویه ها و ترمیم کارکردهای عملی این حوزه زده و نفسی تازه در فضای فرهنگی شهر در راستای توسعه فرهنگی بزنند!