لذا در آموزه های اسلامی تأکید فراوان بر تربیت انسان و بالا بردن عقل او شده است. اینکه عقل جزو شرایط تکلیف بوده و تقلید در اصول دین مجاز شمرده نشده و اینکه نیت از ارکان اعمال مکلفین است و… در راستای تشویق به افزایش عقل تحلیل می گردد.

سخن از چیستی عقل ، عقل مقبول دین و عقل مترادف شیطنت مجال دیگر و فرصت فراختر می طلبد. در نوشتار حاضر مقصود اشاره به یکی از راههای افزایش عقل یعنی تعلیم و تعلم است. علم آموزی از اهم راههای توسعه عقل بشر محسوب، و از وظایف جامعه بویژه حاکمیت اسلامی فراهم کردن زمینه برای تعلیم و تعلم است. و با این نگرش پیامبر اعظم (ص) ، جامعه اسلامی به سرعت به کاروان علمی بشر پیوست. چراکه از اهم سیاستگذاری آنحضرت افزایش رشد و آگاهی بشر بود. و اساساً کار ویژه رسالت تعلیم و تربیت و معلمی می باشد که کراراً قرآن بدان می پردازد ‹‹ هو الذی بعث فی الامّیّین رسولاً منهم یتلوا علیهم آیاته و یزکّیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمه …›› (سوره جمعه/2) معلم و معلمی تا آنجا در اسلام ارزش دارد که ابزار کار معلم مورد سوگند قرار گرفته ‹‹ ن والقلم و ما یسطرون›› (سوره قلم/1). اینکه توجه خوبی به جایگاه معلم پس از انقلاب اسلامی به رهبری فقهای جامع الشرائط اسلامی گردیده جای تردید ندارد و موجب سپاسگزاری است. و اینکه از باب ‹‹ من لا معاش له لا معاد له›› به مسأله معیشت معلم باید توجه شود نیز نیازبه بحث ندارد ولکن در این مقال عنایت به مطلب فراتر است. و آن توجه دادن مسئولان سیاستگذار کلان به این است که باید دید وحی و رهبران آسمانی چه دیدگاهی به قضیه تعلیم و تربیت و معلم دارد. همانطوری که در بالا آمد ابزارکار معلم مورد سوگند خداوند متعال که خود یک معلم است. قرار می گیرد. قرآن هنگام ستایش از عالم و معلم و بیان جایگاه وی سخن از درجه به میان می آورد نه جائزه و اجرت!

‹‹ یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اوتوا العلم درجات …›› (مجادله/11) درجه بسیار فراتر از مقوله اجرت، حقوق و جائزه دادن است. درجه یعنی شأن اجتماعی، ارزش و اهمیت دادن در میان سایر قشر بشر، یعنی بها دادن به فکر و اندیشه. هنگامی که سخن از اعطای درجه در نیروهای نظامی و انتظامی پیش کشیده می شود یعنی اعطا جایگاه بالاتر، هنگامی که مسأله ارتقاء یک مدرس دانشگاه از مربی به استادیاری از استادیاری به دانشیاری و از آن به مرتبه استادی مطرح است این نشان دهنده ی جایگاه رفیع علمی و ارزشی اوست و این را هرگز با جایزه دادن یا حقوق را بالا بردن نباید مساوی انگاشت البته پر واضح است که اگر صدآمد نودهم پیش ماست. اگر درجه علمی یا نظامی بالا رفت حقوق هم افزایش پیدا می کند. آیا برای چه کسی پوشیده است که برخی از نمایندگان مجلس چگونه آزادگی،  استقلال برخی معلمان را بخاطر اینکه در ستاد انتخاباتی آنان فعال نبوده اند لگد مال می کنند ! وبرخی مدیران آموزش و پرورش نیز بجای دفاع از شأن و کرامت معلم، بخاطر چند روز ریاست معلم را به ثمن بخس می فروشند؟! چه کسی نمی داند، که چقدر معلمان شریف قربانی مسایل جناحی می شوند و با عوض شدن یک نماینده سرنوشت معلمان عوض می شود. تعدادی یک شبه بی جهت عزیز  و تعدادی یک شبه مورد غضب و آواره ی روستاها و مناطقی که حق شان نیست می شوند؟! آیا با این وضع باز می توان از معلم آزادگی، شجاعت، کرامت و … انتظار داشت؟! و آیا با این معلمان می توان جامعه و جوانان شجاع، غیر متملق، و آزاده تحویل گرفت؟!  مشکل معلم تنها جائزه دادن نیست بلکه مشکل معلم وجود برخی از مدیران ضعیف النفسی است که با یک نگاه تند نماینده ی اندامهایش به لرزه می افتد! می باشد و مشکل معلم برخی نمایندگان فزون خواه، که در مجلس جایگاه و محلی از اعراب نداشته و محروم از علم و اخلاق اند، با توسل به این نوع عزل و نصبهای خلاف شرع وقانون می خواهند کمبودهای خود را جبران کنند هستند؛ البته پر واضح است که نمایندگان شریف، دانشمند و دارای مناعت طبع هم کم نیستند که خود آنان باید دندانهای فساد را بکنند و از مجلس دور بیاندازند تا جایگاه مجلس که جای همانند مدرس ها هست دچار خدشه نشود.

پس معلم نیازمند آزادی وآزادگی ، امنیت شغلی ، کرامت انسانی ، احترام وارجگذاری به اندیشه وتفکردارد که البته بالاترازموارد فوق توصیه آموزه های اسلامی است.

یادداشت 94/10/26

میکاییل صفایی

کدخبر11040

انتهای پیام /