🔹به گزارش “آیرال خبر”، فضاسازیهای نوروی، در اکثر شهرها با خلاقیتهای جذاب، بومی و محتوایی همراه است و در کانالها و گروههای تلگرامی، دستبهدست میشود، اما نوروز تبریز به محل جولان اِلِمانهای مبتذل و سطحی تبدیل شده است. خلاقیت آقایان، بیشتر از طالعبینی حیوانی (سال سگ) قد نداده و انواع سگهای کارتونی، از سگ آقای پِتیبل گرفته، تا زمبه، بوشوِگ، بل و سپاستین، فضای شهر را به مهدکودک تبدیل کردهاست. این سگها به همراه الگوبرداری از المانهای سال قبل سایر شهرها، نوروز تبریز را به مضحکه خاص و عام تبدیل کردهاست.
🔹بگذریم از هفتسینهای رنگ و رو رفتهای که چند روز مانده به عید، از انباری کارگاههای امانی، جمع شدند. هفتسینهایی که نگاه هیچ عابری را بر نمیانگیزد و تنها محض خالینماندن عریضه، در چند میدان، پهن شدهاند.
🔹عمارت تاریخی ساعت، به عنوان یکی از کانونهای مدنیت و توسعه شهری در کشور مطرح است اما طنز تلخ قضیه آنجاست که آقایان، به یاد خاطرات ایل و تبار خود، خیمه عشایری در حیاط عمارت، برپا کردهاند. موزه عمارت که پذیرای اولینهای فناوری شهری است، دوغ و دوشاب عشایری، به بازدیدکنندگان عرضه میکند و پیرزن بینوای شلتهپوش، نان محلی در تنور مسی میچسباند. نه این که محصولات عشایری، چیزی دون شانی است، نخیر! بلکه بحث کجسلیقگی آقایان در چینش میراث فرهنگی است.
🔹در همین میدان (میدان ساعت) مثلاً ماهی قرمزی، نصب شده که از فاصله صد متری، به سختی میتوان شمایل آن را تشخیص داد. معلوم نیست کدام ذوق زیباشناسی، چنین طرح نازلی را زیبا تشخیص داده و کدام سلیقه مدیریتی، آن را مناسب نصب در مهمترین میدان شهر دیده است.
🔹البته مدیران و کارشناس شهر، زیاد هم تقصیرکار نیستند، فاصله طرح «Fun و بامزه» تا طرح «جلف و مبتذل» به باریکی مویی است که تشخیص آن، تخصص و تجربه میطلبد. چنان از شوق حلیم 2018 در دیگ افتادهاند که یادشان رفته، تبریز هویت فاخر شهری دارد.
🔹تاکید دارم که مخالف اجرای طرحهای متنوع در شهر نیستم، اما سوال اینجاست که چرا باید شهری با پیشینه تبریز، در فضاسازی نوروزی، از شهرهای درجه دو و سه تقلید کند؟ چرا نباید طرحهای مناسبتی، با «نگاه مولف» اجرا شود؟
🔹بحث دیگر این است که این طرحهای بیکیفیت، با چه حساب و کتابی اجرا میشود؟ چطور است که رد پای یکی دو پیمانکار، در بخش اعظمی از المانهای نوروزی، دیده میشود؟ نقش متخصصان هنری، در طراحی و جانمایی این المانها چیست؟
🔹آقایان! باور بفرمائید فضای شهر، محل آزمون و خطای پیمانکار نیست. خاصه پیمانکاران خدماتی که درکی از هنر و ظرافت هنر شهری ندارند. متاسفانه تراز شهر تبریز، روز به روز پایین میآید و تبریز، علیرغم انتخاب به عنوان مقصد گردشگری 2018، به یک شهر کاملاً گذرگاهی تبدیل شده است. گذرگاهی برای سفر مسافران از اقصینقاط کشور به نوار ارسباران، جلفا و همسایگان شمالی کشور.