این روزها شاید کمتر به چشم می آیند! اما هنوز هستند. چادرهای سیاه را نمی گویم، شیر دلانی را می گویم که به چادرهای سیاه معنا بخشیده بودند و می بخشند و اختصاصا روی سخنم با حماسه سازان دهه فجر است که کمتر دیده شدند و بیشتر دویدند.
برگزاری برنامه های ایام الله 22 بهمن، شاید بهانه ای باشد برای یادآوری نقش زنان ایرانی در حماسه آفرینی در زمان انقلاب. این زنان جامعه ی اسلامی بودند که شهیدان را تربیت کردند، اما آنچه زنان را واداشت که در بدترین شرایط با حدأقل امکانات در جنگی نابرابر شرکت کنند، ایمان و اعتقاد به درستی مسیری بود که پیش روی خود می دیدند، وگرنه در شرایط عادی هیچ زنی و هیچ مادری به شهادت همسر و فرزندش یا علی نمی گفت. آن زمان زنان ایرانی، مردانه ایستادند تا از دین و عفاف و حجاب خود پاسداری کنند. به خصوص حجاب که سال های قبل یکی از آلت های نظام شاهنشاهی برای از بین بردن ریشه های اسلام بود. و بانوان ایرانی به هیچ عنوان حاضر نبودند، پوشش ایرانی- اسلامی خود را فدای مدهای مبتذل غربی کنند. اما اکنون شاید، این مسأله اهمیت خود را از دست داده است و عوامل بسیاری در بی رغبتی افراد جامعه به حجاب نقش داشته و وجود فضاهای مجازی و ماهواره ها و استفاده نادرست از این شبکه ها بی شک بازتاب های منفی بسیاری بر جای گذاشته است و این آسیب ها، یکی از عوامل ایجاد ضعف در باورهای دینی افراد و دوری آن ها از امر مهم عفاف و حجاب است، لذاآگا‌ه‌سازی و فرهنگ‌سازی امر مهم حجاب در جامعه ضرورت دارد. چرا که با از بین رفتن فرهنگ و الگو قرار گرفتن شخصیت های غربی در میان مردم، ارزش ها و باورهای دینی به مرور کم رنگ تر شده و باعث رشد انحرافات اجتماعی و اخلاقی در جامعه می شود.
یادداشت فرهنگی وهنری 94/11/1
کدخبر110601
رحیم کاری نو
انتهای پیام/